Cezary Łazarewicz ożywia Ritę Gorgon pokazując, w jaki sposób istnieje ona w naszej świadomości. Jak zaczarowała wielu ludzi, którzy do dziś szukają śladów jej obecności. Była bohaterką najgłośniejszego skandalu lat 30. dwudziestego wieku. Mogła zmieniać nazwiska, mogła zmieniać miejsca zamieszkania. Chciała uniknąć swego losu. Ale, czy mogła być kimś innym niż Gorgonową?

Fatum, które ujawniło się przeklętej nocy w Brzuchowicach, złamało wszystkich uczestników zdarzenia. Prześladowało Henryka Zarembę, najpierw zabrało ukochaną Lusię, córkę zabitą wówczas w jego willi. Po wielu latach przyszło po Stasia pod postacią górskiej lawiny, syn zginął w Tatrach.

Prześladowało córki Zaremby i Gorgonowej. Roma ukryła się pod urzędowo zmienionym imieniem i datą urodzenia. Nie uniknęła złego losu Ewa: urodziła się za kratami, wychowała w sierocińcu, ojciec ją odrzucił i nienawidził. Całe życie będzie uciekać z miasta do miasta przed obelgami.

Ogrodnik Józef Kamiński przyjdzie do sądu walczyć z prasowym wymysłem, że „przed śmiercią przyznał się do zbrodni”.

Ofiara pomyłki sądowej czy gorgona? Trudno o większy kontrast niż ten zawarty w postawach obu córek. Ewa z czasów więziennego niemowlęctwa pamięta ciepło matki, która w jej odczuciu jest niewinna, na cześć matki swojej córce dała imię Margarita. Dla Romy to Gorgonicha.

Cezary Łazarewicz szuka tamtych miejsc i osób. Rozmawia z ostatnimi żyjącymi świadkami tragedii, Ewą i Romą. Z ludźmi, którzy podobno znali Ritę w czasie wojny i mogli opowiedzieć, jak przetrwała. Jeździ po Polsce. Szuka w rejestrach i archiwach. Przegląda portale internetowe. Bada różne tropy. Dociera do dziennikarzy, którzy w swojej pracy zajmowali się tym tematem. Rozmawia z reżyserem Januszem Majewskim o jego filmie z Ewą Dałkowską w roli Rity. Analizuje przedwojenne akta sądowe oraz opis badań Jana Olbrychta, wybitnego kryminologa, który obwinił Gorgonową. Zastanawia się ze współczesnymi prawnikami, czy można podważyć opinię sądu? Czy jest szansa na rehabilitację. Po raz kolejny wznawia proces Gorgonowej opisując własny proces rozumienia, dociekania, poszukiwania. I z tej relacji uczynił koronkowa robotę.