Społeczna debata o zdrowiu 

Kilka dni temu uczestniczyłem na Uniwersytecie Ekonomicznym w Krakowie w Konferencji poświęconej strategii zmian w systemie ochrony zdrowia.

Konieczność tych zmian wynika z wprowadzanego przez cyfrową diagnostykę indywidualizowania i formalizowania procedur medycznych, prowadzących do zmiany hipokratejskiego rozkładu odpowiedzialności pomiędzy: rodziną  – chorym – lekarzem – instytucją medyczną.

Politycznie możliwe jest przyjęcie w Polsce jednej z trzech strategii modernizacyjnych: humanizacji, kapitalizacji albo kontynuacji.

Rekomendowana przez Grupę Inicjatywną Krakowskiej Strategii Profilaktyki Medycznej strategia humanizacji, koresponduje z paradygmatem „Samopomoc zdrowia”. Podkreślającym, że kluczowe dla jakości systemu, jest powszechne uznanie odpowiedzialności człowieka za dobrostan zdrowia swojego i swoich bliskich. Paradygmatem powiązanym poprzez profilaktykę medyczną i uczenie się przez całe życie, z paradygmatem systemu edukacji „samokształcenie w rodzinie” .

W swojej prezentacji rozważałem warunki wprowadzenia nowych paradygmatów do systemów leczenia i uczenia oraz proponowałem wprowadzenie nowych zasad efektywności ekonomicznej, dla zapewnienia subsydiarnego wsparcia solidarności międzypokoleniowej i wolności gospodarowania - zasad specyficznych dla Sektora dobroczynności.

Najważniejszego z sektorów gospodarki sieci wiedzy.

Witalizacja i humanizacja systemu ochrony zdrowia

Szanse dla sprawiedliwego wykorzystania nowoczesnych technologii, otwierają przed nami witalizacja kultury solidarności i humanizacji gospodarki sieci wiedzy.

Witalizacja, w tym ujęciu oznacza poznawcze wykorzystanie przez kulturę,cyfrowo poszerzonych wymiarów czasu i przestrzeni. Humanizacja, w tym ujęciu oznacza praktyczne wykorzystanie przez gospodarkę, kompetencyjnie rozwijanej efektywności pracy dobroczynnej.

Najbardziej skuteczne wykorzystanie czasu i przestrzeni, zapewni oparcie uczenia się przez całe życie na samokształceniu w rodzinie. Najbardziej skuteczne wykorzystanie kompetencji pracy dobroczynnej, zapewni praktyka solidarności międzypokoleniowej.

Dzięki takiej witalizacji kultury solidarności i humanizacji gospodarki sieci wiedzy, możliwym będzie zastosowanie przy wprowadzaniu usług telemedycznych, nowych zasad efektywności ekonomicznej.

Pięć zasad efektywności ekonomicznej

Proponuję przyjęcie następujących zasady efektywności ekonomicznej systemu ochrony zdrowia :

W odniesieniu do polityk zdrowia zasady: SAMORZĄDOWE WSPARCIE SAMODZIELNOŚCI DLA SOLIDARNOŚCI.

W odniesieniu do rynku usług medycznych zasady: KOMPETENCYJNA SAMOREGULACJA TELEMEDYCYNY.

Rys. 1.  Pięć zasad efektywności ekonomicznej rynku usług medycznych. Opracowanie własne Andrzej Madej.

Pomiędzy dwoma wymienionymi kluczowymi zasadami, wprowadzam dwie zasady kompetencyjnej integracji obszarów profilaktyki medycznej i interwencji medycznej oraz zasadę „wspólnego podejmowania decyzji” przez pacjenta i lekarza.

We wcześniejszych tekstach prezentowałem relacje i instrumenty składające się na kompetencyjną integrację profilaktyki medycznej oraz kompetencyjną integrację interwencji medycznej. Zasada „wspólnego podejmowania decyzji” jest obecnie bardzo głęboko rozważana, w środowisku lekarzy rodzinnych.

W okowach gospodarki kapitału

W panelu dyskusyjnym doszło do przeciwstawienia ocen efektów proponowanych strategii wzmacniania przez wspólnoty polityczne kompetencji i praktyki pracy dobroczynnej, ze efektami strategii wzmacniania interwencji medycznych wykorzystujących płatne produkty i usługi. Czyli do rozważania politycznych szans na wprowadzenie w Polsce strategii humanizacji, wobec szans na wprowadzenie strategii kapitalizacji.

Powinniśmy się obawiać, że rzecznikami tej drugiej strategii, mogą zostać politycy rozliczani medialnie z realizacji programów gospodarczych, oceną zmian wskaźnika Produkt Krajowego Brutto. Tym samym stawać się mogą programowymi sojusznikami producentów i sprzedawców pastylek, tomografów i szczepionek.

Czy zawarcie takiego sojusz jest koniecznością ?

Przecież samodzielna troska o zdrowie, nie oznacza rezygnacji z wydatków na produkty sektorów rolniczego, przemysłowego czy usługowego.

Rozwój profilaktyki medycznej poprzez masowe imprezy sportowe, nie byłby możliwy bez gigantycznego rozwoju sprzedaży na rynkach wysokiej jakości sprzętu sportowego (obuwie), suplementów wspomagających ubytek minerałów (izotoniki), cyfrowych technologii umożliwiających pomiary wyników (chipy), czy ich doskonalenie (trenażery).

Praktyka samopomocy zdrowia tworzy zatem nowe potrzeby sportu, rekreacji, edukacji w dużym zakresie powodujące wzrost mitycznego PKB.

Ekonomiści zaczynają dostrzegać potrzeby powiązania mierników pieniężnych, oddających zmiany aktywności w trzech sektorach wymiany towarów i usług oraz mierników jakościowych, oddających zmiany aktywności w podstawowym w gospodarce sieci wiedzy sektorze dobroczynności.

Narodowa tożsamość systemu ochrony zdrowia

Dyskusję o tych zagadnieniach prowadziliśmy w panelu o narodowych właściwościach systemu ochrony zdrowia.

Tytułem dla podkreślenia tego „Polskiego” wyróżnika, jest dla nas janopawłowe globalne rzecznictwo ekonomii jako roztropnej i dobroczynnej troski o rozporządzanie zasobami. Zgodne z grecką etymologią, chrześcijańską aksjologią i wielowiekową polską praktyką ekonomii. 

Czy nasze uczelnie ekonomiczne podejmą to dziedzictwo dla wsparcia medyków, nauczycieli i polityków w debacie o zmianach w ustroju ochrony zdrowia w Europie narodów bez granic ?

Czy porzucą, oparte na chciwości i politpoprawności pieniężne  mierniki efektywności ekonomicznej ?

Czy pomogą samorządom, we wprowadzaniu do usług społecznych instrumentarium właściwego dla demokracji po Gutenbergu ?   

Wspólnie dla zdrowia ...