18 maja 2017

 Autor:  BEATA KOC -  Senior Consultant w Crido Taxand

W poniedziałek skład 7 sędziów NSA wyjaśnił kiedy polski podatnik, korzystający z usług zagranicznych kontrahentów świadczących usługi niematerialne (np. doradcze, księgowe, prawne) musi pobrać podatek u źródła. Istotna jest wypłata wynagrodzenia z Polski, a nie miejsce wykonania usługi. 

Spór dotyczył rozumienia art. 3 ust. 2 ustawy o CIT. Zgodnie z jego brzmieniem, zagraniczne firmy nie posiadające na terytorium Polski siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium naszego kraju. Przed 2017 r. ustawa o CIT nie zawierała przepisów, które określałyby, w jakich przypadkach należy uznać, że przychód (dochód) został „uzyskany na terytorium Polski”. Prowadziło to do licznych sporów pomiędzy podatnikami a organami podatkowymi o to czy miejsce uzyskania przychodu należy wiązać z miejscem faktycznego wykonania usługi. Trudno było również o jednolitą linię orzeczniczą w tej kwestii na poziomie sądów administracyjnych.

NSA postanowił uciąć spory i przedstawił składowi 7 sędziów NSA do rozstrzygnięcia powyższe zagadnienie prawne (Postanowienie NSA z 21 grudnia 2016 r., sygn. akt II FSK 3587/14).

Wyrok z 15 maja 2017 r. dotyczy spółki z Polski, która nabywała usługi niematerialne od zagranicznych kontrahentów, nie posiadających na terytorium Polski siedziby ani zakładu. Podmioty te wykonywały usługi w całości poza granicami Polski, zaś ich efekty spółka miała wykorzystywać w Polsce. Spółka uważała, że w takim przypadku nie powinna potrącać 20% podatku u źródła od wynagrodzenia wypłacanego zagranicznym kontrahentom za ich usługi. Fiskus nie zgodził się z tym i stwierdził, że podatek jest należny, bo (i) wynagrodzenie jest wypłacane z Polski oraz (ii) spółka wykorzystuje w Polsce efekty usługi. WSA w Warszawie stanął z kolei po stronie podatnika. Ostatecznie wyrokiem poszerzonego składu NSA racja została przyznana organowi i podatek u źródła musi zostać pobrany w Polsce przez spółkę.

Mimo, że poniedziałkowe orzeczenie jest „tylko” wyrokiem a nie uchwałą (więc nie wiąże innych składów sędziowskich), jest złą wiadomością dla innych podatników czekających na rozstrzygniecie sądu w podobnej sprawie. Co więcej, takie podejście może dać fiskusowi argumenty, żeby żądać certyfikatów rezydencji za te okresy przed 2017 r., w których do tej pory nie były one uzyskiwane przez podmioty dokonujące płatności na rzecz zagranicznego kontrahenta.

Należy podkreślić, że od 1 stycznia 2017 r. zagadnienie zostało wprost uregulowane i nie powinno już budzić wątpliwości. Zgodnie z nowym art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT, polski podatnik musi potrącić podatek od wynagrodzenia wypłacanego zagranicznemu kontrahentowi z tytułu świadczonych przez niego usług, niezależnie od miejsca wykonania świadczenia czy zawarcia umowy.

Źródło: Wyrok 7 sędziów NSA z 15 maja 2017 r., sygn. akt II FSK 3587/14 (uzasadnienie ustne).

Źródło: podatkiwbiznesie.pl